Wie is Froukje?

‘Ik ging als vrijwilliger aan de slag gegaan bij Maatje achter de voordeur. Dat is een project waar je je eigen ervaringskennis kunt inzetten op het gebied van huiselijk geweld. Ik merkte hoe goed dat de deelnemer deed die aan mij gekoppeld was. Dat was zo fijn om te zien, die erkenning die ze bij mij vond en ook dat stukje vertrouwen. De hulpverlening kon daar niet bij. Maar bij mij liet ze het opeens allemaal los. En vervolgens zijn we daar weer op verder gegaan en heeft zij stappen vooruit kunnen maken. Dat vond ik zo ontzettend bijzonder.’

‘Wat ik zelf altijd heel duidelijk maakt bij de trainingen: kijk alsjeblieft naar het netwerk. Het is zo ontzettend belangrijk dat het netwerk om mensen heen weer opgebouwd wordt. Ik hoor constant terug dat ze geïsoleerd zijn. Omdat ze bij niemand hun verhaal kwijt kunnen, omdat ze geen herkenning vinden. Daarom leg ik altijd de focus op het netwerk opbouwen.’

‘Ik hoor zoveel ervaringsverhalen tijdens die trainingen. Van vrouwen in een gewelddadige relatie gezeten hebben en die eruit gekomen zijn. Bij de intakegesprekken; waarom willen ze hulp? Waar hebben ze ingezeten en wat hebben ze nu nodig? Het is een mooi proces om dat allemaal aan elkaar te koppelen. En te volgen wat het eenieder brengt.’

‘Ik ben met een psycholoog en therapeuten gaan zoeken naar wie ik nu eigenlijk ben. Daarna kon ik pas echt stappen vooruit gaan maken. Je moet eerst even terugkomen bij jezelf. Dat is voor mijn proces heel belangrijk geweest. Dat heeft mij heel erg geholpen. Ik denk dat het ook andere vrouwen zou kunnen helpen. Ik zou eerst goed de trauma’s verwerken die je hebt opgelopen, samen met een EMDR-therapeut of psycholoog. Ik ben met oplossingsgerichte therapie aan de slag gegaan. De therapeut keek naar mijn sterke kanten, mijn vaardigheden en mijn doelen. Dat heeft mij wel dat laatste zetje gegeven wat er nog nodig was voor herstel. Volgens mij is traumatherapie alleen niet genoeg. Je hebt daarna ook nog genoeg werk te doen. Vooruitkijken naar waar ik nu naartoe wil.’

‘Eén van de eerste dingen die de gezinsvoogd vroeg – ik was best wel angstig van goh, wat gaat er nu allemaal gebeuren – maar hij zei tegen mij: vertel eens wat over jezelf, wie ben jij? En die vraag hakte er zo in. Dat iemand in mij geïnteresseerd was. Ik was daardoor verward. En ik denk van: ja, wie ben ik eigenlijk? Ik kon alleen maar antwoorden verzinnen van: Ik ben slachtoffer van, Ik ben ex van, Ik ben moeder van… Maar ik kon echt niet onder woorden brengen wie ik was.’