Wie is Patrick?

Als kind had Patrick (42) een laag zelfbeeld. Op school wordt hij gepest en thuis wordt hij geslagen door zijn vader. Zijn reddingsboei is hockey en daar heeft hij talent voor, als keeper speelt Patrick wedstrijden op internationaal niveau. Op zijn achttiende loopt hij een zware nekblessure op en gaat het mis. Hij raakt na het morfinegebruik, ‘in no-time hooked’ aan harddrugs. Het lukt hem wel om daarnaast te werken, maar door zijn verslaving houdt hij een baan nooit lang. Ondertussen loopt hij thuis met emmers heen en weer tussen zijn eigen huis en dat van de bovenbuurjongen, omdat het water bij hem afgesloten is. Door zijn drugsgebruik en door het vele uitgaan ‘om erbij te horen’ zijn de schulden opgelopen. Op zijn vierentwintigste wordt hij zijn huis uitgezet en na even op de bank bij familie, koopt Patrick een tent en slaapt hij tussen Diemen en Weesp onder wat bomen op een weiland. In diezelfde tijd vindt hij wel weer een baan en probeert hij zijn persoonlijke hygiëne op orde te houden in de sportschool waar hij een abonnement aanhoudt, zijn scheerapparaat oplaadt, doucht en af en toe in de sauna zit. Sporten doet hij niet, het is bij hem ‘alles of niets’. Na vier maanden vindt hij met een vriend een huurhuis in Noord en later, als die vriend zijn huur niet betaalt, via de huurbaas een eigen kamer van negen vierkante meter. Patrick stopt met de harddrugs, heeft niet genoeg schulden voor een saneringstraject, maar een budgetcoach van de gemeente Amsterdam helpt hem met zijn financiën. Al het geld dat hij spaart, reserveert hij voor wiet en drank, wat zijn eerste levensbehoeftes zijn. Als blijkt dat de budgetcoach een fout heeft gemaakt en Patrick zijn kamer uitgezet dreigt te worden, komt hij in contact met een maatschappelijk werker, die hem vraagt of zijn wiet- en drankgebruik hem niet belemmeren. Patrick denkt dat hij gewoon depressief is, maar stemt in met een intakegesprek bij een afkickkliniek en blijkt tot zijn verrassing zwaar verslaafd. Bij de zelfhulpgroep Narcotics Anonimous werkt hij voor het eerst aan zijn zelfbeeld en zelfacceptatie. Patrick: ‘Dat was de kern van mijn schulden, ik vond mezelf niet belangrijk genoeg om in actie te komen.’