Wie is Tom?
Man
Tom (43) gaat binnenkort samenwonen en geniet zolang nog van zijn eigen huis. Hij heeft een plezierige baan met veel verantwoordelijkheid. Daarnaast is hij actief als begeleider van gespreksgroepen voor mannen die geweld in hun relatie hebben meegemaakt.
Zelf heeft hij in een vorige relatie partnergeweld meegemaakt. Die relatie begon toen hij 25 jaar was en eindigde na negenenhalf jaar toen hij 34 jaar was. Hij werkte en had een fulltime baan. Hij woonde op zichzelf en was regelmatig bij zijn ex. Hij had best een zorgeloos, sociaal leven. Achteraf gezien maakte de fase van ontwikkeling tot volwassene waarin hij zat hem kwetsbaar voor het partnergeweld: hij was blij dat hij de liefde had gevonden en dat hij een baan had. Tegelijkertijd hechtte hij veel waarde aan wat anderen van hem vonden en was hij bang om anderen te kwetsen. Hij ging volledig voorbij aan het bewaken van zijn grenzen. Door zichzelf niet te vragen: ‘wat wil ik en wat vind ik nou echt?’ ontstond ruimte waarin zijn ex haar gang kon gaan.’
Jarenlang had hij het idee dat hij gewoon in een slechte relatie zat. Pas jaren na deze relatie wees iemand anders hem erop dat hij te maken heeft gehad met partnergeweld. Dat besef was voor hem wel een schok. Met ondersteuning kwam hij verder, maar hij wilde zijn ervaringen delen en naast die van andere mensen leggen. Daarom heeft hij gezocht naar een praatgroep, maar die bestond niet voor mannen.
Uiteindelijk is Tom het gesprek aangegaan met Moviera, een organisatie die hulp biedt bij huiselijk geweld en mensenhandel. Zijn zoektocht naar een steungroep voor mannen zette bij Moviera iets in gang: Moviera startte een pilot steungroep partnergeweld voor mannen. Tom sloot daar bij aan. Ondertussen heeft hij geen persoonlijke behoefte meer om deel te nemen, maar is nog wel als ervaringsdeskundige betrokken. Inmiddels zijn er twee steungroepen van ieder tien mannen en is er een wachtrij voor een derde. De groepen voorzien duidelijk in een behoefte.
Langzaamaan is Tom weer beter in staat om relaties aan te gaan en is hij heel blij met zijn vriendin en hun relatie. Tegelijkertijd heeft hij de behoefte om aandacht te blijven vragen voor partnergeweld bij mannen. En daadwerkelijk iets te doen aan de hulpvraag van mannen door praatgroepen te begeleiden.
Tom
Man
43
Mijn vader benoemde het partnergeweld voor mij
‘Ik kwam er dus jaren later pas achter wat voor een impact die relatie op mij heeft gehad. Toen ik 34 jaar was, maakte ik de relatie uit, was blij dat ik ervan af was en ging ik door met mijn leven. Ik snapte maar niet waarom relationele contacten met andere vrouwen iedere keer in de soep liepen. Ook met die hele lieve vriendin waar ik anderhalf jaar een relatie mee had. Die relatie liep op een gegeven moment op de klippen: zij stopte ermee. Toen ging ik echt bij mezelf te rade waarom dit nou gebeurd was. En toen was mijn vader de persoon die zei: volgens mij moet je accepteren dat jij in die vorige relatie gewoon slachtoffer was van structureel huiselijk geweld. Pas toen ik dat ging inzien, snapte ik wat het met mij gedaan had, maar ook meteen wat ik nodig had om hulp te krijgen om hiermee om te kunnen gaan.’
Tom
Man
43
Weet ook dat partnergeweld mentaal en emotioneel kan zijn
‘Ik denk dat mensen bij partnergeweld automatisch aan het fysieke aspect denken. Maar er zijn ook hele ongezonde relaties waar partnergeweld plaatsvindt. Waar nooit een vinger wordt uitgestoken naar de ander, maar die vol zitten met emotioneel geweld. Dat laat echt grotere littekens bij je achter dan je denkt. Voor mij heeft het in ieder geval grotere impact gehad dan het fysieke aspect. En dat zie ik ook in de steungroep. Daar zitten meer mannen die te maken hebben met meer het mentale aspect.’
Tom
Man
43
Het geweld ontwikkelde zich langzaamaan
‘Het was een terloops proces. Het begon na anderhalf jaar met woede-uitbarstingen. Die gingen op een gegeven moment gepaard met wat meer agressie: op de bank slaan met een vuist, een keertje werd een afstandsbediening de kamer ingegooid. Ik weet nog wel dat zij op een gegeven moment mijn salontafel omgooide. Allemaal gericht op de spullen om ons heen. Maar het kwam steeds dichterbij. Dus op een gegeven moment was het een kwestie van een tik krijgen, een soort stomp op de bank, maar dan half op je been. En daaroverheen: stel je niet aan, dat was helemaal niet op jou gericht. Dat werd stilaan steeds meer op mij gericht. En voor ik het wist, kreeg ik een keer een klap. En dan werd alsnog de schuld op mij geschoven, weet je wel?’
Tom
Man
43
Ze manipuleerde mij door te zeggen dat het aan mij lag
‘Het mentale stuk was natuurlijk een geval van: afbraak van persoonlijkheid. Omdat zij ook wel een bepaalde schaamte voelde bij haar gedrag. Alleen stelde ze mij daar weer verantwoordelijk voor: zij kon er niks aan doen dat zij de dingen deed naar mij toe. Dat was omdat ik me op een bepaalde manier naar haar toe opstelde.’
‘Het zijn met name de woorden geweest die ze mij toebedeelde waar ik misschien wel de meeste problemen van heb ondervonden. Die bleven langer hangen dan de incidentele klap die ik kreeg. Het was eigenlijk een escalerend geheel, waarbij ik op een gegeven moment dacht dat ik schuld aan de hele situatie had. En dat wat mij overkwam een logisch gevolg was.’
‘Achteraf gezien denk ik dat ze mij manipuleerde door te zeggen: ’Maar het komt door jou. Hoe jij doet, maakt dat ik zo moet doen.’ Dat is natuurlijk heel makkelijk, hè? Voor iemand die dit soort gedrag etaleert en niet geconfronteerd wil worden met zijn of haar eigen keuzes of misschien wel beperkingen. Dan maar gewoon kijken of je het zo kan draaien dat het aan de ander ligt. Dan hoef je uiteindelijk niet aan de slag met je eigen gedrag, want dat is dan iets wat ik moet doen.’
Tom
Man
43
Ik werd een schim van mezelf
‘Ik heb negen jaar lang gehoord dat ik een sukkel ben en dat ik niks waard ben – en dan in ergere bewoordingen. Dat ben ik ook gaan geloven. Ik dacht: als ik dit aan mensen vertel, lachen ze mij uit. Dan denken ze vast: wat is dit voor een watje? Dus dat wat tegen mij in die relatie is gezegd, wordt uiteindelijk ook de bril die je opzet waardoor je naar de wereld kijkt.’
‘Het geweld maakte mij natuurlijk erg onzeker, omdat aan mij werd opgedrongen dat het aan mij lag. Ik had een heel laag zelfbeeld. Ik was een schim van mezelf. Ik merkte dat denk ik een jaar of twee jaar geleden pas. Jaren later.’
Tom
Man
43
Ik meldde me vaak ziek
‘In mijn baan meldde ik mij gemiddeld vaker ziek. Ik heb überhaupt het linkje niet gelegd dat dit kwam door mijn thuissituatie. Ik heb dat ook nooit zo gezien. Dat heb ik me vorig jaar pas gerealiseerd. Want wanneer voel je je ziek? Ik greep alle momenten aan om mij terug te kunnen trekken in mijn veilige omgeving thuis, om zo te voorkomen dat de situatie escaleerde.’
Tom
Man
43
Op eieren lopen om escalaties te voorkomen
‘De moeilijkste situaties voor mij waren de situaties waarin ik merkte dat het fout zou gaan. Ik ging op eieren lopen om de escalatie te voorkomen. Dat waren voor mij de meest energievretende situaties. Ik werd dan zo geconfronteerd met eigen beperkingen. Discussies voeren met mensen die dit gedrag etaleren, is niet te doen. Ze maaien namelijk het gras voor je voeten weg. Als we een discussie hadden en ik een punt wilde maken, verwierp zij voor ik kon beginnen mijn argumenten alvast. Daar stond ik dan, ik wist niet wat ik moest zeggen, helemaal niks. En die momenten duurden een eeuwigheid, want ik was zo enorm teleurgesteld in mijzelf. Tegelijkertijd geef je iemand een vrijbrief om dan maar met je te doen en te laten wat ze willen.’
Tom
Man
43
Geen last meer van escalatievrees of zelfstigma
‘Ik heb een hele fijne relatie met iemand waar ik goed mee kan praten en waar ik heel goed mijn grenzen bij kan aangeven. En ik sta echt heel dicht bij mezelf. Daar heeft de therapie enorm bij geholpen, maar ook door er veel over te praten met anderen. Ik was bang voor negatieve reacties, maar uiteindelijk heb ik deze nooit gekregen.’
Tom
Man
43
Mijn doorzettingsvermogen heeft me er doorheen gesleept
‘Ik ben trots dat ik eruit ben gestapt, uiteindelijk. En ik ben wel trots op mijn doortastendheid. Ik heb mezelf al die tijd staande gehouden. Ik ben gewoon blijven werken. Ik ben niet echt omgevallen of zo. Niet thuis komen zitten met een depressie of een burn-out. Ik vond altijd weer een uitlaatklep. Of dat nou alcohol of sporten was. Er was altijd wel een uitlaatklep die ervoor zorgde dat ik door ben blijven gaan.’
Tom
Man
43
Herken het eerst maar, dat partnergeweld
‘Ik ben pas zes jaar na deze relatie erachter gekomen dat ik te maken had met huiselijk geweld. Ondertussen had ik het weggestopt als een slechte relatie. Ik denk dat heel veel mensen rondlopen met het idee dat ze een ongezonde relatie hebben, zonder te weten dat ze te maken hebben met partnergeweld. Ik denk dat als ik mij dat eerder had gerealiseerd, ik sneller een grens had bereikt. Dat ik had gezegd: dit overkomt mij, maar dit is niet normaal.’
Nóg wijzer worden?
Vragen en antwoorden
Stel een vraag aan de redactie
Uw kunt uw vraag anoniem stellen. Gedeelde Ervaringen behoudt het recht uw vraag niet te publiceren en/of in behandeling te nemen.
Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA van Google | Privacy - Voorwaarden