Wie is Als de hulpverlening niet echt met je meedenkt, draagt dat niet bij aan het verbeteren van de situatie?

‘We hebben wel hulpverlening gehad. Die zijn ook thuisgekomen. Maar ieder wees naar de ander. Ik wees naar mijn toenmalige partner. En mijn ex-partner wees terug naar mij en ook naar zijn zoon. Het was niet dat ieder voor zich de verantwoordelijkheid nam voor zijn eigen stuk; dat lukte niet. Wat ik gemist heb destijds is dat er iemand met ons mee dacht. Wat ik als moeder en als vrouw nodig had. Ook mijn ex-partner voelde zich niet gehoord. Er werd wel over onderwerpen gepraat, maar er werd niet doorgevraagd. Zo van: waar komt dat gedrag vandaan? Er werd voor ons in plaats van met ons gedacht.’