Wie is Als je als kind niet gewenst was en bent afgestaan, kan dat je leven lang een gevoel van eenzaamheid geven?

Ik heb mijn biologische moeder nog een keer gezien, in Maastricht. En toen hebben we door de stad gelopen, zij aan mijn arm. En dat was op zich heel erg plezierig. En toen zou ze foto’s sturen en weet ik wat allemaal. Nooit meer iets van gehoord. Dat was voordat we de kinderen kregen. Daarna ben ik via toeval in contact gekomen met mijn halfbroers en zussen. Dat contact hebben we wel een tijdje aangehouden, tot mijn moeder overleed. Maar daar mocht ik ook niet bij zijn. Voor het echte afscheid was, mocht ik even naar binnen, maar daarna moest ik snel naar buiten. Dat is een jaar of acht geleden. Dat voedt niet echt hè. Dat houdt dat gevoel dat je er niet mag zijn, in stand.