Wie is Door onverwachte gebeurtenissen, kun je toch opeens het besluit nemen de relatie te beëindigen?

‘Ik dacht al langer: Dit gaat niet goed. Ik raak mezelf kwijt, het plezier in het leven kwijt. Ik was mezelf niet meer. Maar er waren twee momenten, kort na elkaar, die ervoor zorgden dat ik bij hem wegging. Het eerste moment was dat mijn ex naar mijn ouders was gegaan en had gezegd: “Het gaat niet goed met Selina. Ze heeft een postnatale depressie en moet naar een psychiater.” Toen belde mijn moeder me, en zei wat hij verteld had. Toen zei ik: “Nou hij moet er zelf eens heen gaan. Ik word doodziek van die vent. Als de kinderen achttien zijn ga ik bij hem weg.” Maar goed, ze waren vijf en een dus dat duurde nog wel even. Anderhalve week later, na een dag vol ruzie en gedoe, was ik bij een vriendin en zei ik: “Ik moet even tegen je aanklagen. Het gaat niet goed, ik ben niet blij.” Die vriendin wees me op een artikel over narcisme, toen vielen alle dingen op zijn plek. Volgende dag zaten we aan tafel en toen zei ik: “Ik trek het niet meer. Ik ga bij je weg.” En sindsdien heeft hij nooit meer met me gesproken en dat was in 2014.’