Wie is Tijdens het gokken voelde ik me opperbest, daarna doodongelukkig?

‘Ik gokte minder, als ik bezig was met muziek, blowde of veel uitging met meisjes. Daarentegen, vooral toen ik pas net in Amsterdam woonde, waren er ook maanden dat ik alleen maar aan het gokken was. Om dat te financieren, deed ik vaak een beroep op mijn ouders. Ik had altijd een smoes paraat. Ook van een man hier in de buurt – ik ben zijn mantelzorger – heb ik geld geleend. Dat ging om een paar tientjes. Verder bekostigde ik het gokken zelf. Behalve pokeren, gokte ik op gegeven moment ook op de uitslag van voetbalwedstrijden. Ik verloor af en toe een fors bedrag (paar honderd euro), maar soms won ik ineens €9000. Je moet geluk hebben.’

‘Ik vond mezelf altijd heel goed in pokeren, door dat vertrouwen bleef mijn verslaving ook langer in stand. Het ging me primair niet eens om het geld, maar om de spanning, en de endorfine die je dan aanmaakt. Ik kon niet meer zonder. Mijn hele leven was erop gericht. Mijn ego was ook groot toen: gokken, blowen, een biefstukje ergens eten en daarna het Leidse Plein op. Lekker decadent doen.

‘Tijdens het pokeren en een paar drankjes achteraf voelde ik me opperbest, eenmaal dagen thuis voelde ik me doodongelukkig. En onzeker, over wie ik nu eigenlijk was.’