Hoe voelt eenzaamheid en wat doet het met je?

‘Eenzaamheid is eigenlijk een soort verslaving. Je hebt een bepaald leven en daar ben je aan verslaafd. Dat leven moet anders.’

‘Ik heb morgenochtend een bijeenkomst bij de sociale dienst en dat gaat over duidelijke taal in de papieren. Nou, daar heb ik wel wat over te vertellen! Ik ben blij dat ik dat nu kan. Dat ik durf te zeggen: “Hier ben ik! Zoek het maar uit, maar ik ga niet weg.” Terwijl, toen ik … Lees meer

‘Eenzaamheid is eigenlijk dat je geen vrienden bent met jezelf. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik een hekel aan mezelf. Aan mijn hele leven. Als je een rotleven achter de rug hebt, is het makkelijk om te denken: Die mensen hebben dat allemaal gedaan.’

‘Als je helemaal alleen bent op de wereld, dan valt het toch niet op dat je weg bent. Waarom stap je er dan niet uit? Dat is wel een dieptepunt. Als je eenzaam bent heb je het gevoel dat je in een bodemloze put zit en je een grijze bril op hebt. Dan kan iemand … Lees meer

‘Het interesseerde me niet meer wat ik at. Als ik maar calorieën binnenkreeg, dan was het genoeg. Ik dacht: Als ik drie dagen brood eet, zal dat mij een zorg zijn. Er is toch niemand die er wat van zegt. Ik ging dag- en nachtritme omdraaien. Online spelletjes spelen met mensen in Amerika is veiliger … Lees meer

‘Het moeilijkste is de leegte. Ik heb echt een leegte in me gehad… In die tijd ging ik op bed liggen en probeerde ik er niet aan te denken. Het sloopt je. Het doet je pijn en is heel verdrietig. Dat blijft voor mij een ding. Het zwarte gat is voor een deel opgevuld, maar … Lees meer

‘Ik had dagen waarop ik dacht: Het hoeft voor mij niet meer. Wat moet ik hier nog doen? Op feestdagen bijvoorbeeld. Ik heb met oud en nieuw wel eens bij vrienden gezeten, maar dan zit je daar en dan ben je alleen. Dat soort dagen voelde ik: ik kan beter op een hutje op de … Lees meer

‘Ik heb enorm veel hulp gemist. Er waren enorme wachtrijen. Uiteindelijk heeft mijn moeder de crisisdienst gebeld. Ik sliep niet meer, ik hallucineerde. Het ging helemaal nergens meer over. Je wordt zó niet jezelf als je niet slaapt. Ik had echt hulp nodig, maar ik had er al zo vaak om gevraagd. Zo eenzaam heb … Lees meer

‘Ik had het gevoel dat ik hier alleen doorheen ging en dat ik de enige was die het op kon lossen. Vooral omdat het bij mij in die PTSS zat. Ik was de enige die dat met therapie kon oplossen. Ondanks dat er mensen waren die er voor me wilden zijn, ik wist niet hoe.’

‘Ik denk dat ik me in die tijd altijd eenzaam heb gevoeld, maar nooit eenzaam ben geweest. Mijn ouders, mijn zus, mijn vrienden hebben altijd naar me omgekeken, maar het zat vooral in mijn eigen hoofd. Omdat ik mezelf zo kwetsbaar en afhankelijk voelde en dat ik daar totaal niet mee over weg kon. In … Lees meer