Eenzaamheid – Gedeelde Ervaringen

Soorten ervaringen

Hoe begint eenzaamheid?

Bekijk

Hoe begint eenzaamheid?

Dirk Jan

Man

43 jaar

Je mag af en toe boos en verdrietig zijn

‘Toen mijn relatie net uit was, kwamen er ook wel dingen terug uit mijn jeugd. Dat komt dan met vlagen omhoog. Het is niet dat het me hindert. Het is in de jaren gesleten en heeft een plek gekregen. Maar onbewust denk ik dat je het altijd met je meedraagt. En je mag af en toe boos en verdrietig zijn. Je hoeft niet altijd hard voor jezelf te zijn. Maar wat ik in mijn leven heb bereikt is veel meer waard dan wat ik in die ellende heb meegemaakt.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Gerard

Man

70 jaar

Als je als kind niet gewenst was en bent afgestaan, kan dat je leven lang een gevoel van eenzaamheid geven

Ik heb mijn biologische moeder nog een keer gezien, in Maastricht. En toen hebben we door de stad gelopen, zij aan mijn arm. En dat was op zich heel erg plezierig. En toen zou ze foto’s sturen en weet ik wat allemaal. Nooit meer iets van gehoord. Dat was voordat we de kinderen kregen. Daarna ben ik via toeval in contact gekomen met mijn halfbroers en zussen. Dat contact hebben we wel een tijdje aangehouden, tot mijn moeder overleed. Maar daar mocht ik ook niet bij zijn. Voor het echte afscheid was, mocht ik even naar binnen, maar daarna moest ik snel naar buiten. Dat is een jaar of acht geleden. Dat voedt niet echt hè. Dat houdt dat gevoel dat je er niet mag zijn, in stand.

Lees het verhaal van Gerard

Hoe kun je met eenzaamheid omgaan?

Bekijk

Hoe kun je met eenzaamheid omgaan?

Leonie

Vrouw

50 jaar

Vechtlust kan je helpen om overeind te blijven

‘Voor mijn burn-out heb ik het wel zwaar gehad. Ik verdiende 1400 euro, ik liep bij de voedselbank, had twee kinderen, en dan kwam ik thuis na werk in een leeg huis. Niemand die vroeg hoe was je dag? Niemand die “hoi” tegen je zegt. Maar ik had zoiets van: ik laat me niet kapot maken door dat volk van vroeger. Ik gun het die mensen van vroeger niet dat zij zeggen: “Zie je wel”. Die vechtlust helpt me. Ik ben in aanraking gekomen met drugs en feesten, als ik had gewild was ik er niet meer geweest, maar Ik ga mijzelf niet van het leven beroven, omdat andere mensen zich niet wisten te gedragen. Dat vertik ik.’

Lees het verhaal van Leonie

Gerard

Man

70 jaar

Als je een klik hebt met een hulpverlener kan deze iets betekenen in het gevoel van eenzaamheid

‘Als je iets aan een haptonoom wilt hebben, moet er een klik zijn. Ik hield echt van die man. Ik vertrouwde hem. Als ik van mijn werk naar huis fietste, kwam ik hem altijd tegen, was heel fijn om hem te zien. Maar om het anderen aan te raden… ja mij heeft het heel veel vrijheid gegeven. Om niet meer in die eenzaamheid te denken, of in verwijten te denken, maar om te zijn wie ik ben. Dat heeft het mij gebracht. Het gevoel dat ik regie heb over de dag van vandaag. Er zijn genoeg therapeuten die van alles en nog wat kunnen, maar je moet een klik hebben. Anders heeft het geen zin.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Je eigen keuzes maken, kan je helpen het gevoel van eenzaamheid op te lossen (te verminderen)

‘Wat ook heeft geholpen in het oplossen van mijn eenzaamheid is dat ik mijn diploma heb gehaald en het werk doe wat ik wil doen. Dat is waar ik vroeger ook op werd veroordeeld. Ik heb wel geleerd van eenzaamheid, je moet zelf je keuzes maken. Je eigen keuzes en niet die van je worden verwacht. Of wat je denkt dat wat van je wordt verwacht. Eigenlijk heel egoïstisch gaan leven. Dat ik nu weer waardering krijg van collega’s, dat helpt me ook. En het bedrijf waar ik nu werk. Ik voel mij daar gezien.’

Lees het verhaal van Marga

Harm

Man

68 jaar

Zoek een bezigheid die steun biedt

‘Ik zat in een zwart gat. Ik ben vrij snel fotoboeken gaan maken, van mijn vrouw. Ik heb haar leven geprobeerd te vatten in fotoboeken. Dat heeft me enigszins steun opgeleverd. En ik heb me ontzettend veel teruggetrokken op zolder, waar ik ging schilderen. Dus dat waren twee dingen die ik kon doen, zonder dat ik daar andere mensen voor nodig had.’

Lees het verhaal van Harm

Harm

Man

68 jaar

Soms heeft voor jezelf en je sociale netwerk zorgen, geen prioriteit

‘Gelukkig was er één persoon, serieus maar één persoon, dat was het nichtje van mijn vrouw, die er de hele periode bij is geweest. Zij zag dat ik vereenzaamde. Ik deed niks meer, ik was alleen thuis om te zorgen. Het nichtje van mijn vrouw heeft alles gedaan om mij zo ver te krijgen dat ik voor mezelf zou gaan zorgen. Weer te golfen, vrienden toe te laten.’

Lees het verhaal van Harm

Harm

Man

68 jaar

Soms heeft voor jezelf en je sociale netwerk zorgen, geen prioriteit

Lees het verhaal van Harm

Leonie

Vrouw

50 jaar

Online delen van interesses

‘Ik heb heel veel interesse in wetenschap en onderwerpen waar mijn omgeving zich niet mee bezighoudt en die interesse kan ik online kwijt. o.a. in groepen op Facebook en overige fora. Ik heb geen behoefte aan mensen op de koffie.’

Lees het verhaal van Leonie

Harm

Man

68 jaar

Zoek een bezigheid die steun biedt

Lees het verhaal van Harm

Hoe voelt eenzaamheid en wat doet het met je?

Bekijk

Hoe voelt eenzaamheid en wat doet het met je?

Gerard

Man

70 jaar

Je kunt je eenzaam voelen zonder er echt last van te hebben

‘Ik heb niet echt last van eenzaamheid. Het is zo. Ik weet niet of het een last is. Als mijn vrouw weg zou vallen zou het wel heel erg worden denk ik. Wij zijn toch wel heel erg maatjes.’

Lees het verhaal van Gerard

Dirk Jan

Man

43 jaar

Als je je eenzaam voelt, kun je je ook overbodig voelen

‘Ik had dagen waarop ik dacht: Het hoeft voor mij niet meer. Wat moet ik hier nog doen? Op feestdagen bijvoorbeeld. Ik heb met oud en nieuw wel eens bij vrienden gezeten, maar dan zit je daar en dan ben je alleen. Dat soort dagen voelde ik: ik kan beter op een hutje op de hei wonen, dan heeft niemand last van me.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Leonie

Vrouw

50 jaar

Eenzaamheid is dat je geen vrienden bent met jezelf, je moet geen slachtoffer blijven

‘Eenzaamheid is eigenlijk dat je geen vrienden bent met jezelf. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik een hekel aan mezelf. Aan mijn hele leven. Als je een rotleven achter de rug hebt, is het makkelijk om te denken: Die mensen hebben dat allemaal gedaan.’

Lees het verhaal van Leonie

Joyce

Vrouw

36 jaar

Als je last hebt van mentale problemen, kan het eenzaam voelen dat jij de enige bent die dit kan oplossen

‘Ik had het gevoel dat ik hier alleen doorheen ging en dat ik de enige was die het op kon lossen. Vooral omdat het bij mij in die PTSS zat. Ik was de enige die dat met therapie kon oplossen. Ondanks dat er mensen waren die er voor me wilden zijn, ik wist niet hoe.’

Lees het verhaal van Joyce

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het dieptepunt is als je overweegt uit het leven te stappen

‘Als je helemaal alleen bent op de wereld, dan valt het toch niet op dat je weg bent. Waarom stap je er dan niet uit? Dat is wel een dieptepunt.

Als je eenzaam bent heb je het gevoel dat je in een bodemloze put zit en je een grijze bril op hebt. Dan kan iemand jou wel een stok toe gooien, maar dan moet iemand je echt bij de hand pakken en die stok erin leggen.’

Lees het verhaal van Leonie

Joyce

Vrouw

36 jaar

Eenzaamheid kan vooral in je eigen hoofd zitten

‘Ik denk dat ik me in die tijd altijd eenzaam heb gevoeld, maar nooit eenzaam ben geweest. Mijn ouders, mijn zus, mijn vrienden hebben altijd naar me omgekeken, maar het zat vooral in mijn eigen hoofd. Omdat ik mezelf zo kwetsbaar en afhankelijk voelde en dat ik daar totaal niet mee over weg kon. In die tijd was ik een heel andere vrouw. Ik zat in een heel kwetsbare rol. Ik moest bij wijze van door mijn eigen vader en moeder naar boven getild worden. Ik moest accepteren dat dit nu zo was, maar ik vond het nog heel lang oneerlijk, ik wilde het niet. Ik liep tegen mezelf aan.’

Lees het verhaal van Joyce

Marga

Vrouw

49 jaar

Het is pijnlijk om te beseffen dat je eenzaam bent

‘Zelf beseffen dat ik eenzaam was, dat is heel pijnlijk geweest. In de periode was ik ook vaak heel verdrietig en dan had ik mijn ouders die veel zorg nodig hadden en die erg eigenwijs zijn en daar kon ik mijn ei ook niet kwijt.’

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Eenzaamheid zit ook in het zo moeten schreeuwen om hulp

‘Ik heb enorm veel hulp gemist. Er waren enorme wachtrijen. Uiteindelijk heeft mijn moeder de crisisdienst gebeld. Ik sliep niet meer, ik hallucineerde. Het ging helemaal nergens meer over. Je wordt zó niet jezelf als je niet slaapt. Ik had echt hulp nodig, maar ik had er al zo vaak om gevraagd. Zo eenzaam heb ik me nog nooit gevoeld. De eenzaamheid zit ook in dat ik zo hard heb moeten roepen om hulp. Gelukkig ben ik sterk en blijf ik roepen. Maar ik heb ook wel momenten gehad dat ik op de bank zat en heel hard wilde roepen: “Het lukt me niet alleen!”

Lees het verhaal van Joyce

Joyce

Vrouw

36 jaar

Eenzaamheid kan vooral in je eigen hoofd zitten

Lees het verhaal van Joyce

Dirk Jan

Man

43 jaar

Eenzaamheid sloopt je

‘Het moeilijkste is de leegte. Ik heb echt een leegte in me gehad… In die tijd ging ik op bed liggen en probeerde ik er niet aan te denken. Het sloopt je. Het doet je pijn en is heel verdrietig. Dat blijft voor mij een ding. Het zwarte gat is voor een deel opgevuld, maar dat is nooit helemaal weg zolang je niet iemand naast je hebt.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Leonie

Vrouw

50 jaar

Toen ik depressief en eenzaam was dacht ik dat niemand me miste, dat is niet meer zo

‘Ik heb morgenochtend een bijeenkomst bij de sociale dienst en dat gaat over duidelijke taal in de papieren. Nou, daar heb ik wel wat over te vertellen! Ik ben blij dat ik dat nu kan. Dat ik durf te zeggen: “Hier ben ik! Zoek het maar uit, maar ik ga niet weg.” Terwijl, toen ik me depressief en eenzaam voelde toen dacht ik; niemand mist me als ik er niet meer ben. Dat is nu niet meer zo.’

Lees het verhaal van Leonie

Hoe weet je of dat rotgevoel eenzaamheid is?

Bekijk

Hoe weet je of dat rotgevoel eenzaamheid is?

Harm

Man

68 jaar

Een isolement kan ongemerkt ontstaan

‘Nadat het mij was uitgelegd, besefte ik dat ik met eenzaamheid te maken had. Het was een nichtje van mijn vrouw die daarover begon. Ik besefte niet dat ik me isoleerde. Dat heeft met meerdere factoren te maken: als je partner ziek wordt, wijzigt het sociale netwerk zich. Het kromp. Van een redelijk breed netwerk door de jaren heen naar een heel beperkt netwerk. Er kwamen heel weinig mensen over de vloer. De mobiliteit van mijn vrouw nam af. We konden niet meer tennissen en golfen. Toen ook dementie zijn intrede deed, werd het blijkbaar steeds ingewikkelder voor mensen die toen ook afhaakten. Dus het is een glijdende schaal geweest, waarin het sociale netwerk werd teruggebracht tot nihil. Ik zag het niet en ik heb me niet gerealiseerd welk effect dat had. Ik was aan het zorgen.’

Lees het verhaal van Harm

Gerard

Man

70 jaar

Veel mannen vinden het moeilijk om met elkaar over gevoelens te praten

‘En ik weet niet of dat mannen eigen is of dat het bij mij hoort, maar mannen praten niet zoveel over gevoelens tegen elkaar. Het is mij nooit zo gelukt om een diep emotioneel gesprek te hebben met een man. Of nou ja, ik heb het een beetje ontwikkeld. Via mijn eerste vriendinnetje heb ik een vriend leren kennen die ik nog steeds zie. We kennen elkaar 53 jaar en dat is ook wel een contact waarmee ik over dingen kan praten. Dat is wel gegroeid. In totaal heb ik twee mannen die ik langer ken, en daar is het bij gebleven. Ik ken wel veel mensen, maar daar mis ik de diepgang.’

Lees het verhaal van Gerard

Gerard

Man

70 jaar

Veel mannen vinden het moeilijk om met elkaar over gevoelens te praten

Lees het verhaal van Gerard

Leonie

Vrouw

50 jaar

Eenzaamheid is niet het gebrek aan contacten

‘Mijn gemeente heeft het achterlijke idee dat eenzaamheid een gebrek aan contacten is. Dan word je in een clubje mensen neergezet waar je totaal geen klik mee hebt. Over het algemeen zwelgen mensen die alleen zijn. Die gaan in een hoek zitten met een teddybeer. Zo ben ik niet. Daarnaast heb ik geen behoefte om hen te vertellen wat mijn familiegeschiedenis is. Ik ben heel graag alleen, maar wil niet zeggen dat ik geen contact wil met anderen.’

Lees het verhaal van Leonie

Marga

Vrouw

49 jaar

Aandacht in de media voor eenzaamheid kan je helpen om te realiseren dat je met eenzaamheid te maken hebt

‘Kleine twee jaar terug besefte ik dat ik met eenzaamheid te maken heb. Oktober vorig jaar is er heel veel aandacht in de media voor geweest en eigenlijk de maanden ervoor begon het besef al. Het werd me duidelijk dat eenzaamheid niet letterlijk alleen zitten is. Je hebt verschillende soorten eenzaamheid. Ik ben er wel een die erop uit gaat. Maar ondanks dat: Je doet de dingen wel, maar het gaat ook om de dingen eens kunnen delen. Daar was ik eenzaam in. Met bepaalde dingen zat ik gewoon in mezelf en kon ik niet bij iemand terecht. Doordat daar heel veel aandacht in de media was, had ik zoiets van hé, ja, dit is wat ik voel! En nu valt alles op zijn plekje.’

Lees het verhaal van Marga

Gerard

Man

70 jaar

Als je geen familie hebt, kun je je eenzaam voelen

‘Ik heb nooit zo beseft dat ik met eenzaamheid te maken had. Het was meer het besef dat ik door mijn afkomst geen echte broers of zussen heb, geen echte neven en nichten. Dat voelt best eenzaam. Mijn vrouw is er één van acht. Die relaties zijn niet allemaal even goed, maar je hebt ze wel. Door je hele leven heen merk je wel dat je er alleen voor staat of alleen bent. En dat is dan niet zo dramatisch, maar toch.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Als je beter snapt welke vormen eenzaamheid kan hebben, is het makkelijker om je eigen situatie te begrijpen en om het hier met andere mensen over te hebben

‘Er was een hele maand geloof ik, met onder andere bijeenkomsten. Er was toen een bijeenkomst en daar ben ik naar toe gegaan. Een lezing van een vrouw en die had het heel duidelijk over drie soorten eenzaamheid. Je kunt ze alle drie hebben, maar ook een. Daardoor begreep ik het beter en daarna ben ik mensen in mijn omgeving gaan spreken. Ik heb mensen in vertrouwen genomen. Ik heb gezegd dat ik mij eenzaam voel. Er waren mensen die zich rotschrokken. Die echt iets hadden van…jij? Zij dachten dat alleen oude mensen dat hadden. De mensen die ik in vertrouwen heb genomen, daar heb ik gelukkig wel veel steun aan gehad.’

Lees het verhaal van Marga

Dirk Jan

Man

43 jaar

Als je weet dat je eenzaam bent, krijg je misschien eerder de juiste hulp

‘De term eenzaamheid is er voor mij niet echt geweest. De laatste tijd is die een beetje gekomen. Dat ik dacht van: O, misschien was dat het wel. Dat alles wat ik miste in mijn leven, dat het een stuk eenzaamheid was. Daar doe ik nu niets meer aan! Ik weet niet of het dan beter was geworden, als het duidelijker was dat het eenzaamheid was. Ik denk dat je dan wel een andere behandeling krijgt.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Gerard

Man

70 jaar

Als je geen familie hebt, kun je je eenzaam voelen

Lees het verhaal van Gerard

In hoeverre kun je eenzaamheid in de toekomst voorkomen?

Bekijk

In hoeverre kun je eenzaamheid in de toekomst voorkomen?

Joyce

Vrouw

36 jaar

Het zo mooi zijn als er een community zou zijn voor mensen die op zorg wachten en zich hierin alleen voelen

‘Ik moest acht maanden wachten op EMDR een vriendin van mij moest anderhalf jaar wachten. Dat komt veel voor deze tijd. Ik heb er weleens over nagedacht dat het ook wel heel mooi zou kunnen zijn als we contact zouden kunnen faciliteren tussen deze mensen. Niet alleen de ervaringsverhalen delen, maar letterlijk een soort community bouwen. Dat is natuurlijk een ingewikkeld verhaal. Maar echt die interactie, ik denk dat ik daar wel baat bij had gehad.’

Lees het verhaal van Joyce

Leonie

Vrouw

50 jaar

De ervaring van een ander kan je helpen om woorden te vinden voor jouw eigen situatie

‘Als je psychisch in de knoop zit, blijf je rondjes lopen. Net als een hamster in een molen. Doordat een ander zijn gedachten opschrijft in net andere woorden, kan dat je net helpen om het logisch te maken voor jezelf maar ook naar anderen toe.’

Lees het verhaal van Leonie

Gerard

Man

70 jaar

Eerdere ervaring van depressie en eenzaamheid en hoe je daarmee om bent gegaan, kunnen je vertrouwen in de toekomst geven

‘Als mijn vrouw nu zou overlijden, zou ik me wel eenzaam voelen. Maar gezien mijn levenshouding nu, zou ik er wel doorheen komen. Ik zou het moeilijk vinden, tuurlijk, tuurlijk. Maar ik zou mans genoeg zijn, om te denken: aan de gang!’

Lees het verhaal van Gerard

Harm

Man

68 jaar

Stel je open voor mensen, oude vrienden die zich weer melden en maak de afweging of je met hen verder wilt

‘Wat ook heel erg belangrijk was: ze (mijn nicht) me hielp om me niet meer af te sluiten. Haar idee was: Zorg er nou voor dat je dat koppie van je openstelt voor de wereld die je hebt losgelaten. Bijvoorbeeld voor mensen die ik op de uitvaart van mijn vrouw zag, die ik 25 jaar niet had gezien. Ik was eigenlijk boos op hen. Wat kom je nou na 25 jaar doen? Maar die openstelling heeft me heel veel gebracht. Vooral in het opbouwen van mijn netwerk. De vrienden die ik na vijfentwintig jaar gesproken heb, heb ik individueel uitgenodigd. Ik wilde wel weten wat er in die afgelopen vijfentwintig jaar gebeurd is. Komt die ander om de relatie te herstellen? Is dat een bewuste keuze? Zo ben ik op een aantal mensen gekomen waarvan ik dacht: Daar kan ik verder mee. En ik heb voor een aantal mensen ook de deur gesloten.’

Lees het verhaal van Harm

Harm

Man

68 jaar

Je moet het zelf doen

‘Elk eenzaamheidsprobleem heeft zijn eigen verhaal en dus ook zijn eigen oplossing. Maar de rode draad is wat mij betreft de vertrouwenspersoon waar je alles bij kwijt kan en die de bereidheid heeft om te investeren. En een ding nooit vergeten: Je moet het zelf doen. Niemand anders kan het voor jou doen. Het is niet alleen de bereidheid van de vertrouwenspersoon, het gaat vooral om je eigen bereidheid om buiten je eigen kaders te treden.’

Lees het verhaal van Harm

Gerard

Man

70 jaar

Je kunt op verschillende manieren voorkomen dat je eenzaam wordt als je ouder wordt

‘Ik werk nog steeds af en toe, ik ben daar heel blij mee. Dat doet me echt goed. Ik moet er niet aan denken om achter de geraniums te zitten. Dat kan ik niet. Wat ik heel veel oudere mannen zie doen, met een fietsje bij de bouw staan kijken. Daar de hele dag staan of staan te kleppen, dat wil ik helemaal niet. Wat ik bij veel ouderen zie; daar is een soort sociaal contact om de eenzaamheid voor te zijn. Niets mis mee, maar ik zou er niet tegen kunnen. Wat ik nu doe werkt.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Meer aandacht voor sociale vaardigheden en gelijke waardering van praktische en theoretische opleiding in de samenleving; dat zou helpen om eenzaamheid tegen te gaan

‘Natuurlijk moeten mensen zelf bewust worden dat ze eenzaam zijn, maar de wereld eromheen ook. Op de lagere school zou er al met sociale vaardigheden moeten worden begonnen. Er wordt geleerd om te lezen en rekenen, maar niet hoe we moeten leven. Daar ben ik best heel fel in. Ook dat mensen het nog steeds over hoger en lager opgeleiden hebben, heeft negatieve gevolgen voor mensen. Je moet het over praktisch en theoretisch opgeleiden hebben. Want praktische mensen kunnen soms nog beter opgeleid zijn dan welke hbo of universitair opgeleide ook. Het waarderen van het praktische. Dan voelen die mensen zich niet minder en voelen ze zich ook minder eenzaam, want daar komt ook minderwaardigheid uit voort.’

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Een deel van de eenzaamheid is onvermijdelijk

‘Een deel van de eenzaamheid is onvermijdelijk. Ik denk dat je je familieleden niet kunt belasten met dit soort vraagstukken. Je kunt wel op ze leunen, maar niet om raad vragen. Dat is wel de rol die ouders willen oppakken, ze willen het voor je oplossen, maar dat kon in deze situatie niet. Het is niet haalbaar om je sociale netwerk te betrekken bij dit soort thema’s.’

Lees het verhaal van Joyce

Marga

Vrouw

49 jaar

Als je voelt dat je een powervrouw bent, helpt dat tegen eenzaamheid en straal je ook iets anders uit

‘Er zijn heel wat moeilijke stappen geweest. Ik ben gelukkig een hele krachtige vrouw. Ik kan wel zeggen: Ik ben gewoon een powervrouw. Ook dat zelf zien en beseffen en van binnenuit voelen, dat is zo waardevol. Dan straal je ook andere dingen uit. Ook dat helpt tegen eenzaamheid. Je gaat heel anders in het leven staan en je straalt onbewust ook hele andere signalen uit. En ik denk dat je daardoor ook meer benaderbaar bent.’

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Eenzaamheid kan iedereen overkomen

‘Ik werk nu op het thema. Ik ben ervaringsdeskundige en probeer vrijwilligers ook mee te nemen in wat eenzaamheid is. Ik deel dan ook eigen ervaringen, zodat het meer concreet wordt. Het kan iedereen overkomen. Ik vind het belangrijk dat we het stukje stigma eraf halen. Heel veel mensen zeggen, ik ben niet eenzaam, maar ja, het zou leuk zijn als er elke week iemand langs komt. Ik denk dat het iedereen kan overkomen.’

Lees het verhaal van Joyce

Waardoor kan eenzaamheid erger worden?

Bekijk

Waardoor kan eenzaamheid erger worden?

Gerard

Man

70 jaar

Als je kind extra zorg nodig heeft, kunnen contacten wegvallen

‘Op het moment dat je een gehandicapt kind hebt, vallen mensen weg. Want je hebt je dochter thuis en dan kun je niet zomaar even naar de stad. Je ziet minder mensen. En door mijn werk in het theater vak, hield ik ook geen tijd over.’

Lees het verhaal van Gerard

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het gevoel dat niemand je snapt

‘Ik heb voor mijn autismediagnose wel het gevoel gehad; niemand snapt mij. Ik weet nu dat het gedeeltelijk komt door mijn autisme dat ik soms alleen wil, en ook moet, zijn. Ik ben dan overprikkeld. Maar toen ik net met mijn burn-out thuis zat, had ik het gevoel dat ik afgesneden was van de rest van de wereld.

De laatste jaren is mij duidelijk geworden dat mijn autisme in combinatie met een lage aanmaak van cortisol mede een van de oorzaken is geweest van veel ellende in het verleden. Als je geen of te weinig stresshormoon aanmaakt, heb je geen aandrang om de deur uit te gaan of anderzijds in actie te komen.’

Lees het verhaal van Leonie

Joyce

Vrouw

36 jaar

Als je iets heftigs overkomt en niet meer weet wie je bent, kun je ook je partner kwijtraken

‘Ik wist niet meer wie ik was als ik mijn werk niet had. Toen vroeg ik me ook wel af; doe ik dit werk voor iemand anders of voor mezelf? Mijn hond is mijn eerste redding geweest. Mijn ex partner had door dat ik mezelf verwaarloosde. Ik at weinig, ik kwam niet meer buiten. Ik ben mijn ex ook verloren, omdat we elkaar pas een half jaar kenden toen ik het auto-ongeluk kreeg. Toen moest hij opeens voor me zorgen, dat heeft de relatie geen goed gedaan.’

Lees het verhaal van Joyce

Gerard

Man

70 jaar

Als je een depressie hebt, kunnen relaties ook hun belang verliezen

‘Ik heb ook wel last van een depressie gehad. Ik ben jaren depressief geweest. Ik voelde de draadjes niet meer. Daar ben ik voor bij een haptonoom geweest. Relaties en gevoel waren niet meer van belang voor me. En de haptonoom ging naast me zitten en kwam steeds dichterbij en vroeg steeds: “Hoe voelt dit?” Uiteindelijk zat hij bijna op mijn schoot, en ik zei: “Ja, het maakt me niet uit.” Ik zat niet in mijn lijf. Deze haptonoom heeft me wel geholpen. Dat is al tweeëntwintig jaar geleden.’

Lees het verhaal van Gerard

Harm

Man

68 jaar

Een isolement kan ongemerkt ontstaan

Lees het verhaal van Harm

Harm

Man

68 jaar

Als een partner wegvalt, kan de werkelijke eenzaamheid ontstaan

‘De werkelijke eenzaamheid is ontstaan, vrijwel direct na het overlijden. Ik was de zorgfunctie kwijt, ik had een leeg huis, de poes liep door het huis te zoeken, die begreep er niets van. Ik had weinig mensen om me heen, ik had geen activiteiten. Ik zat in een zwart gat.’

Lees het verhaal van Harm

Gerard

Man

70 jaar

Als je in je jeugd geen vrienden maakt, heb je meer kans om je later eenzaam te voelen

‘Aan de lagere school heb ik geen vriendjes overgehouden, aan de hbs ook niet. Hbs lukte ook niet. En toen ben ik naar de kostschool gegaan in Nijmegen, toen ik dertien was. Daar heb ik tot mijn zeventiende gezeten en dat was een goede ervaring. Daar is mijn liefde voor muziek ontstaan. Heb ik in een bandje gezeten. Toen wilde ik eigenlijk al naar de sociale academie, maar dat kon in een apothekersgezin niet, dat was te links. Ik moest naar autotechniek in Apeldoorn. Daar heb ik twee jaar gezeten. Ja en van al die jaren heb ik met niemand meer contact, met niet een meer.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Het is pijnlijk om te beseffen dat je eenzaam bent

Lees het verhaal van Marga

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het gevoel dat niemand je snapt

Lees het verhaal van Leonie

Gerard

Man

70 jaar

Een heftige gebeurtenis kan maken dat je jezelf gaat afzonderen en uitvluchten zoekt

‘Ik heb me jaren ontzettend op mijn werk gestort. De geboorte van mijn dochter was de aanleiding. Mijn vrouw had zwangerschapsvergiftiging en onze dochter is tien weken te vroeg gehaald. Anders zouden ze er allebei niet zijn geweest. Maar onze dochter was te jong, heeft een hersenbloeding gehad en is nu zwaar gehandicapt. Dat trekt een enorme wissel op je leven. Ik ben heel hard gaan werken. Ik wilde de situatie niet accepteren. Ik zonderde me af. Werkdagen van veertien uur waren bijna normaal. Tot het punt dat mijn vrouw een andere woning voor onze dochter heeft gevonden toen ze elf jaar was, om ons huwelijk te redden. Dat was rond dezelfde tijd dat ik die andere vriendin had. Dat was een dieptepunt.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Als iemand die belangrijk voor je is overlijdt, kan dat ook gevoelens van eenzaamheid veroorzaken

‘Ik had een heel fijn persoon in de sauna ontmoet. Hij was getrouwd en alles. We hadden niet veel contact, maar als we contact zochten, wisten we ook: dan zijn we er voor elkaar. Zonder verwachtingen van elkaar. Hij heeft me ook gesteund dat ik op de vrachtwagen ging. Dat heb ik uitgezocht en ja, dit is wat ik wil. Ik mis deze vriend met regelmaat, want hij is er helaas niet meer. Hij is overleden. Dat is gebeurt vlak voordat ik besefte dat ik eenzaam was. Zijn overlijden had daar ook wel mee te maken. We begrepen elkaar, als we elkaar aankeken hadden aan een half woord genoeg. Ondanks dat we elkaar niet vaak zagen. Ik heb hem een jaar gekend en dat was zo fijn. Hij weet dat ik mijn diploma heb gehaald en soms kom ik dingen tegen en dan heb ik nog de neiging om hem te bellen. En hij is er al 3 jaar niet meer.’

Lees het verhaal van Marga

Gerard

Man

70 jaar

In een relatie kan de één een meer sociale rol hebben dan de ander

‘De long covid van mijn vrouw heeft me ook wel laten schrikken. Ze kon niets meer, de trap niet meer af. Lag op bed. Ik deed alles. Toen vielen ook de sociale contacten weg. Mijn vrouw is meer van de leuke dingen plannen. Het werd wel stil. Zij heeft echt die sociale rol. Er kwam niemand meer aan de deur. Ik merk wel dat ik nu in zo’n situatie niet meer dichtklap. Ik ging gewoon aan de gang en nam alles van haar over.’

Lees het verhaal van Gerard

Wat helpt om eenzaamheid bespreekbaar te maken?

Bekijk

Wat helpt om eenzaamheid bespreekbaar te maken?

Leonie

Vrouw

50 jaar

Probeer woorden te vinden om jouw verhaal te delen

Jouw perspectief en mijn perspectief, als we alle twee eenzaam zijn, kijken we beiden anders naar elkaars situatie en onze eigen. Maar doordat jij jouw verhaal deelt, kan ik misschien wel beter woorden geven aan mijn eigen situatie. Als je een woord vindt dat beter past dan ‘verdriet’ dan kun je ook makkelijker aan een hulpverlener uitleggen waar je tegenaan loopt. Rouw, verdriet, depressief zijn of je gewoon ‘bleh’ voelen: voor mij heeft het jarenlang hetzelfde gevoeld.

Lees het verhaal van Leonie

Gerard

Man

70 jaar

Als je eenzaam bent is het heel moeilijk om te praten

‘Het probleem blijft ten alle tijden; hoe bereid ben je om te praten? Als je eenzaam bent, zit je nou eenmaal in die schulp en praat je niet zoveel. Ik weet niet hoe je mensen uit die schulp krijgt, geen idee.’

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Het is moeilijk om te vertellen over je gevoelens van eenzaamheid

‘Ik vond het wel moeilijk om erover te beginnen. Ik schaamde me. Ik heb veel ellende gehad in mijn leven. Ik ben gepest op school. Ik kon geen vriendjes maken en dat soort dingen. Ik heb me altijd anders gevoeld. Zonder echt te weten hoe of wat. Vanuit huis heb ik ook echt hechtingsproblematiek. Mijn jeugd is ook een van de oorzaken geweest dat ik eenzaam was. Soms moet je toch door de zure appel heen om het zoet te krijgen. Op een gegeven moment heb ik heel voorzichtig bij een aantal mensen in 1 op 1 gesprekken iets laten vallen, om te kijken hoe ze reageerden. Dat is heel moeilijk geweest.’

Lees het verhaal van Marga

Wat kan een keerpunt zijn?

Bekijk

Wat kan een keerpunt zijn?

Marga

Vrouw

49 jaar

Het is belangrijk om jezelf af te vragen wat je zelf wilt

‘Wat wil ik? Dat is een belangrijke vraag voor mij geweest. Uiteindelijk heb ik die vraag op een vakantie echt aan mezelf gesteld. Toen ik terugkwam wist ik: dit wil ik wel in de toekomst en dat niet, wat wil ik wel in mijn werk en dit niet. Dat is het begin van de omkering van mijn leven geweest.’

Lees het verhaal van Marga

Gerard

Man

70 jaar

Onvoorwaardelijke liefde kan je helpen om depressies en eenzaamheid te boven te komen

‘Ik heb hier een tijdje op een flatje gewoond en daar ben ik ’s nachts jankend wakker geworden. Mijn vrouw heeft dat toen gevoeld en is naar me toe gekomen, midden in de nacht. Ik was daar zo dankbaar voor. Ze zei toen ook: “Je hoeft niet terug te komen.” En ze zei: “Ik laat je niet barsten, ik hou van je. Ook als ik niet meer je vrouw ben.” Ik huilde nooit, maar die nacht wel – en dat voelde ze. Ze bood me eigenlijk onvoorwaardelijke vriendschap. Ik kreeg het gevoel dat ik de moeite waard was. Ik weet nog dat ik zei: “Hoe kun je nou van mij houden na alles wat ik heb gedaan?” Toen zei ze: “Gewoon omdat ik van je hou. Je bent een man om van te houden.” En van daaraf ging het bergop.’

Lees het verhaal van Gerard

Leonie

Vrouw

50 jaar

Te weten komen wie jij daadwerkelijk bent kan je helpen minder je eenzaam te voelen

‘De diagnose autisme en mijn hele levensverhaal eens een keer op papier gezet krijgen, die twee dingen hebben me echt geholpen. Toen ik ook nog van de psychiater te horen kreeg: “Het is niet raar dat jij je niet thuis voelt op deze wereld. Met jouw verleden zijn er maar weinig mensen die jouw leeftijd gehaald hebben.” Nadat de Autismespecialist de diagnose autisme bij me had gesteld, ben ik naar het Leo Kannerhuis gegaan. Die hebben mij meer geleerd over hoe mijn autisme werkt voor mij. Tegenwoordig bekijken ze het zo; je bent iets anders geprogrammeerd, Je moet alleen leren jezelf staande te houden.’

Lees het verhaal van Leonie

Harm

Man

68 jaar

Het belangrijkste is jezelf terugvinden, werk kan daarbij helpen

‘Waar ik het meest aan gehad heb, is mezelf terugvinden. Dat is datgene wat uiteindelijk de sleutel is. Ik ben degene geweest die de regie heeft teruggenomen.’

Lees het verhaal van Harm

Marga

Vrouw

49 jaar

Aandacht in de media voor eenzaamheid kan je helpen om te realiseren dat je met eenzaamheid te maken hebt

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Een hond kan je redding zijn

‘Uiteindelijk kreeg ik van mijn ex een hond omdat hij dacht dat het mijn redding zou zijn. Dat is ook zo geweest. Ik had geen reden meer om op te staan. Toen heeft hij op mijn verjaardag een puppy gehaald en daar heb ik me op gestort. Dat heeft me gered, nu moest ik wel naar buiten. Voor hem deed ik het met alle liefde. Ik deed alles voor hem, ook autorijden! En hoe ik ook mijn best deed, ik heb een heel sociale bulldog, die met iedereen wil spelen en knuffelen en hoi wil zeggen. Ik kan niet een rondje lopen zonder dat hij even speelt met de bouwvakkers. Dus dan word je gedwongen om een beetje contact te leggen. Ook al wil ik het niet, hij maakt die keuze.’

Lees het verhaal van Joyce

Joyce

Vrouw

36 jaar

De ontmoeting met de ander, gezien worden door een ander, kan je leven veranderen

n door een ander, kan je leven veranderen: ‘De ontmoeting die ik toen met de opbouwwerker had. Zij zag iets in mij, wat ik dacht verloren te zijn. Ik dacht dat ik het kwijt was geraakt; er voor een ander zijn. Ik dacht: Straks kan ik dat werk niet meer doen. Zij zat recht tegenover mij aan de tafel en zag de oude Joyce. Zij zei: “Ben je niet al klaar om te gaan werken?” Dat vond ik heel spannend, maar ik ben het wel gaan doen. Mede omdat ze me bijna elke week appte. Toen dacht ik: O, ze zitten soort van op mij te wachten. Toen dacht ik, nou kan ik het niet maken niets van me te laten horen. Die ander kan echt zoveel betekenen. Dat kan iets heel kleins zijn, dat kan ze buurtburgemeester van het dorp zijn, die zijn hand altijd opsteekt. Van gezien worden en erkend worden wie je bent, dat is heel waardevol.’

Lees het verhaal van Joyce

Leonie

Vrouw

50 jaar

Te weten komen wie jij daadwerkelijk bent kan je helpen minder je eenzaam te voelen

Lees het verhaal van Leonie

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het besef: ‘Ik hoef er niet bij te horen’, kan veel betekenen

‘Er komt niet vaak iemand over de vloer. Met als resultaat dat als ik een bak lego over de vloer wil gooien, niemand daar wat van zegt. Waarom zou ik niet heel autistisch ministeck ordenen op kleur? Niemand die daar wat van zegt. Het is mijn huis. Ik betaal de huur. Dat is iets wat een paar weken geleden tot me door drong. Een paar weken geleden had ik toetjes gehaald en voor het eten had ik honger en was ik een toetje aan het opeten tijdens het koken en toen zei mijn partner: “Dat is voor na het eten.” Toen zei ik: “Wie zegt dat?” Dat besef: ik hoef er niet bij te horen. Dat heeft voor mij een heleboel gedaan. Ik bepaal hoe ik leef.’

Lees het verhaal van Leonie

Gerard

Man

70 jaar

Onvoorwaardelijke liefde kan je helpen om depressies en eenzaamheid te boven te komen

Lees het verhaal van Gerard

Marga

Vrouw

49 jaar

Als je beter snapt welke vormen eenzaamheid kan hebben, is het makkelijker om je eigen situatie te begrijpen en om het hier met andere mensen over te hebben

Lees het verhaal van Marga

Marga

Vrouw

49 jaar

Aandacht in de media voor eenzaamheid kan je helpen om te realiseren dat je met eenzaamheid te maken hebt

Lees het verhaal van Marga

Marga

Vrouw

49 jaar

Je eigen keuzes maken, kan je helpen het gevoel van eenzaamheid op te lossen

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Een hond kan je redding zijn

Lees het verhaal van Joyce

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het besef: ‘Ik hoef er niet bij te horen’, kan veel betekenen

Lees het verhaal van Leonie

Wat kun je doen om eenzaamheid te verminderen?

Bekijk

Wat kun je doen om eenzaamheid te verminderen?

Harm

Man

68 jaar

Als je je zelfstandigheid terugvindt, kun je daar een gevoel van trots uithalen

‘Ik ben trots op het terugvinden van de zin van het leven. Daar ben ik ontzettend trots op. En als je naar momenten kijkt: Ja zeggen tegen vrijwilligerswerk. Maar goed, dat is niet iedereen gegeven. Ik ben mobiel en tevreden over het feit dat ik weer actief ben. Dat ik het golfen heb opgepakt, vrijwilligerswerk heb opgepakt. Dat ik ben gaan werken is omdat ik een redelijk goed werkende geest heb. Maar ben je daar dan trots op? Ik ben vooral trots op de zelfstandigheid die ik heb teruggevonden. De glimlach was wel van mijn gezicht hoor, en die krijg je nu niet meer van mijn gezicht.’

Lees het verhaal van Harm

Leonie

Vrouw

50 jaar

Als je je eenzaam voelt, ga dan doen wat je als kind graag deed, dat trekt je er doorheen

‘Wat ik zou aanraden? Vraag jezelf eens: Wat deed je vroeger? Je moeder was bezig met het huishouden, je vader aan het werk, wat deed jij? Wat deed je als kind graag? Pak dat weer op! Wat mij geholpen heeft: ik heb een kleurboek gepakt. Ik heb zo’n dik boek gekocht en kleurpotloden. Ik ben heel demonstratief op een dik kussen aan tafel gaan zitten en gaan kleuren. Kleuren om het kleuren. Niet om iets te bereiken of een ander iets te laten zien of te bewijzen.’

Lees het verhaal van Leonie

Dirk Jan

Man

43 jaar

Ga niet bij de pakken neerzitten

‘Ga niet bij de pakken neerzitten. Ga mensen opzoeken. Ik heb mensen ontmoet va een Facebookgroep. Daar zaten mannen en vrouwen in, allemaal vrijgezellen uit de regio. En dan we weleens met mekaar uiteten of bowlen bijvoorbeeld.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Marga

Vrouw

49 jaar

Als je voor jezelf kiest en doorzet, kun je je trots op jezelf gaan voelen

‘Ja, ik kan nu sinds een kleine twee jaar zeggen: “Ik ben trots op mezelf.” Ik kan echt zeggen: “Wow! Ik heb kansen gezien en gegrepen. Ik zit hier nu ook in mijn huis, dit is van mij en dit is mijn plekje. Wat doe ik het toch goed. Ik heb een auto voor de deur en goede mensen om me heen. Ja, kijk eens waar ik sta!” Als je nu die vraag stelt denk ik: Verdomme, ik doe dit gewoon! Dat is echt uit mezelf gekomen en dat maakt gelukkig. Het is een heel traject geweest van bewustwording en dat je verkeerde keuzes hebt gemaakt, maar ik ben ervoor gegaan.’

Lees het verhaal van Marga

Marga

Vrouw

49 jaar

Je eigen keuzes maken, kan je helpen het gevoel van eenzaamheid op te lossen

Lees het verhaal van Marga

Marga

Vrouw

49 jaar

Het is moeilijk om te vertellen over je gevoelens van eenzaamheid

Lees het verhaal van Marga

Leonie

Vrouw

50 jaar

Te weten komen wie jij daadwerkelijk bent kan je helpen minder je eenzaam te voelen

Lees het verhaal van Leonie

Harm

Man

68 jaar

Weer aan het werk gaan

‘Ik golf weer, doe cursussen, ben gaan werken. Ook daar heeft ze (mijn nicht) me mee geholpen. Ik werd door een oud-collega gebeld of ik eens wilde koffiedrinken. Die kwam met een onbezoldigd baantje. Toen dacht ik eerst: ik ga niet werken. Sinds 2008 was ik al uit de markt, ik had geen idee wat er gebeurde in de wereld. Toen zei dat nichtje: “Waarom niet? Als je het niet leuk vindt, stop je ermee.” Ik heb het anderhalf jaar gedaan.’

Lees het verhaal van Harm

Marga

Vrouw

49 jaar

Als je beter snapt welke vormen eenzaamheid kan hebben, is het makkelijker om je eigen situatie te begrijpen en om het hier met andere mensen over te hebben

Lees het verhaal van Marga

Leonie

Vrouw

50 jaar

Blijf niet in de slachtofferrol hangen

‘Als je een rotleven achter de rug hebt, is het makkelijk om te denken: Die mensen hebben dat allemaal gedaan. Nee, als jij nog steeds in de slachtofferrol blijft hangen, dan doe je jezelf iets aan. Slachtoffer ben je, maar je hoeft je er niet naar te gedragen en overal tegenaan te schoppen. Als ik nu met het verkeerde been uit bed stap en ik heb een kut humeur; dan denk ik nu: Eerst een sigaret en een kop koffie. En dan probeer ik het vijf minuten later nog een keer. En als ik een periode van zwelgje heb, dan ga ik lollige filmpjes kijken.’

Lees het verhaal van Leonie

Wat kunnen anderen voor je betekenen?

Bekijk

Wat kunnen anderen voor je betekenen?

Dirk Jan

Man

43 jaar

Een vriend hebben is belangrijk, als je niemand hebt val je in een zwart gat

‘Ik heb een vriend, dat is nog steeds mijn vriend. Hem ken ik al 28 jaar. We zijn door dik en dun gegaan en hebben elkaars ellende gezien. Hij is heel belangrijk voor me. Hij begrijpt me goed. Het is wel heel belangrijk dat je vrienden en goeie personen om je heen hebt. Mensen die echt helemaal eenzaam zijn vallen in een zwart gat.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Harm

Man

68 jaar

Het is moeilijk om steun op de juiste manier in te vullen en toe te laten

‘Nadat mijn vrouw is overleden, hebben mensen uit mijn omgeving me echt geprobeerd te steunen. Het nam niet de eenzaamheid weg, maar het gaf een goed gevoel. Mensen kwamen eten brengen. Ik voelde betrokkenheid.’

Lees het verhaal van Harm

Joyce

Vrouw

36 jaar

Eenzaamheid zit ook in het zo moeten schreeuwen om hulp

Lees het verhaal van Joyce

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het helpt als iemand er echt voor jou is, dat die je bij de hand neemt en dat diegene zich opstelt als mens in plaats van professional

‘Iemand die er voor mij is, in plaats van iemand voor de gemeente. Het gevoel van eenzaamheid is voor mij een gevoel van mijn verhaal niet kwijt kunnen, of dat nou positief of negatief is. Dan vreet dat zich naar binnen.

Iemand moet zeggen: “Er is daar iets te doen en ik kom je ophalen op zaterdag om 10:00.” Niet in de zin van: we sleuren je je huis uit. Maar zet dat fucking professionele masker eens af! Wees wie je bent. Dat is voor mij heel belangrijk. Dan weet ik dat ik te maken hebt met een mens, in plaats van een persoon die zijn werk doet om er zijn geld mee te verdienen. Ik heb genoeg mensenkennis om daar doorheen te prikken.’

Lees het verhaal van Leonie

Joyce

Vrouw

36 jaar

Anderen kunnen je helpen om de situatie waar je in zit te veranderen

‘Uiteindelijk ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Dat is de schuld van mijn moeder. Zij had een oproep gezien voor een taalmaatje. Zij appte mij dat krantenknipsel door. Ik was wel beperkt omdat ik geen autoreed en ik zat in de schuldhulpverlening, dus ik mocht ook geen auto. Maar naar dat project van taalmaatje kon ik op de fiets. Toen heb ik contact gezocht met de opbouwwerker daar. Zij zei: “Rare vraag maar waarom werk je niet? Als we kletsen merk ik dat je heel veel ervaring hebt met het welzijnswerk.” Toen bleek dat zij een zwangerschapsvervanging zochten voor een paar maanden. Maar ik dacht ik ga niet al die stress op mijn hals halen voor een paar maanden. Toen appte ze een maand later, we hebben ook een vacature in Bogten en toen dacht ik: Daar is mijn moeder geboren! Dat zou wel heel leuk zijn. Toen ben ik gaan solliciteren en aangenomen.’

Lees het verhaal van Joyce

Dirk Jan

Man

43 jaar

Goede buren kunnen je ook goed steunen

‘Mijn buren hebben me ook na het beëindigen van mijn relatie goed opgevangen. De grond was echt onder mijn voeten weggeslagen. Ik heb een heel snelle vluchtroute. Ik kan me soms wel beheersen, maar als het te ver gaat, vlucht ik. Ik ben toen in een auto onwel geworden, omdat de emoties zo hoog opliepen. Ik stond stil, ergens in the middle of nowhere. Ik kon nog wel de locatie naar de buren doorsturen, maar daarna weet ik niks meer.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Dirk Jan

Man

43 jaar

Met de ene hulpverlener kom je verder, met de andere niet

‘De huisarts heeft het wijkteam ingeschakeld. Zij hebben wel gedaan wat ze konden, maar het heeft niets opgeleverd. Ik wilde ondersteund worden om me beter te voelen. Ik ben een half jaar ziek geweest, een soort burn-out. Het wijkteam kon mij niet echt helpen. Via de huisarts heb ik ook een hulpmaatje gekregen voor het financiële plaatje. Het hulpmaatje was wel fijn. Die hielp me met een overzicht en het op orde maken. Dat gaf wel een stuk rust.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Gerard

Man

70 jaar

Als je een klik hebt, met een hulpverlener kan deze iets betekenen in het gevoel van eenzaamheid

Lees het verhaal van Gerard

Harm

Man

68 jaar

99 procent van mensen die dit meemaken, hebben vrienden, familie die allemaal dwingend vertellen wat je moet doen

“Je zou lid moeten worden van een sportclub.” “Je zou een datingsite moeten bezoeken.” Allemaal dat soort flauwekul. Daar is zij volledig aan voorbij gegaan. Vanaf dag 1, heeft zij continue aandacht gegeven. Vijf keer in de week bellen, langskomen, hapje eten, vragen of ik zin had om een stukje samen te fietsen. Heel simpele dingen. En: mij vragen waar mijn behoeftes lagen. Wat wil jij nou? Zo ben ik uiteindelijk tot leven gewekt. Daar komt het op neer. Ik ben teruggezet op aarde. Ik raakte mijn fatalistische gedrag kwijt. Ik ging weer met plezier dingen ondernemen.’

Lees het verhaal van Harm

Marga

Vrouw

49 jaar

Een ander kan een grote steun zijn in het aanpakken van je gevoel van eenzaamheid

‘Ik heb het met een kameraad gedeeld. Dat was vorig jaar. We zijn met een groepsreis geweest en daar zat die kameraad bij. Op een gegeven moment had hij iets van: Wat is er met jou? Je zit ergens mee. Er klopt iets niet. Toen had ik zoiets van: je voelt het wel goed maar het wil er nog niet uit. In alle rust in die week zei hij: “Als er wat is kun je bij me terecht, wat je vertelt blijft tussen ons.” Dat heeft geresulteerd in dat we ‘s avonds een keer zijn gaan lopen, even 1 op 1 uit de groep. Toen heb ik het kunnen vertellen, dat ik me eenzaam voel. Hij viel letterlijk om. “Nou, dan gaan we dat samen aanpakken,” zei hij. “Ik ga je helpen en steunen. Wat kan ik voor je doen?” Hij belde en appte als ik niets liet horen. Hij hielp me en ik kon het verhaal echt kwijt. Dat gaf me zoveel opluchting. Zoveel ruimte dat je ook met anderen kunt praten, omdat je vast zit in je gedachten. Dat heeft erg geholpen in het oplossen van mijn eenzaamheid.’

Lees het verhaal van Marga

Joyce

Vrouw

36 jaar

Hulp vragen is moeilijk en kan een eenzaam gevoel geven

‘Ik heb altijd wel verbondenheid gevoeld met mijn ouders. Ik heb heel lieve ouders. Door dit ongeluk ben ik bijna mijn huis kwijtgeraakt, ik ben in de schuldhulpverlening terecht gekomen en heb bij de voedselbank gelopen. Mijn ouders zijn er altijd voor me geweest. Hebben me altijd opgehaald en weggebracht, maar ja, zij moeten ook werken. Ik heb ook een zusje hier vlakbij wonen, maar zij heeft ook een parttime baan. Het zat hem vooral in het de ander niet tot last willen zijn. Het vragen om iets en afhankelijk zijn van anderen, vind ik heel moeilijk. Hulp krijgen, verbonden zijn – dat was het probleem niet. Maar hulp vragen, was heel moeilijk.’

Lees het verhaal van Joyce

Joyce

Vrouw

36 jaar

Je kunt ervoor kiezen anderen niet te belasten met je problemen en dat geeft een eenzaam gevoel

‘Het klinkt raar, maar de eenzaamheid was ook een keuze. Ik wilde de ander niet belasten met mijn problemen. Ik had een buurvrouw die zei; ik ga elke vrijdag naar de Aldi, ik moet daar toch heen. Van het moment dat zij aanbood dat ik mee kon rijden, tot het moment dat ik dat accepteerde, heeft twee jaar geduurd. Als ik met de buurvrouw meeging, wilde ik zeker weten dat ik het zou durven en geen paniekaanval zou krijgen.’

Lees het verhaal van Joyce

Joyce

Vrouw

36 jaar

Het is zoeken naar een balans in wat je wel en niet met je naasten deelt

‘Ik heb altijd geprobeerd mijn ouders en zus een klein beetje te beschermen. Zij maakten zich ook zorgen om mij. Het is niet de bedoeling dat mijn moeder straks niet slaapt, omdat zij zich zorgen maakt om haar dochter. Ik deelde heel veel met mijn ouders, maar wilde ze ook geen hulpverlenersrol geven. Ik heb ook een heel goede vriendin, daar bel ik elke dag wel een uur mee. Zij merkte ook dat het niet goed ging. Maar zij woont in Rotterdam, dus even heen en weer wordt hem niet. En ik wil ook niet dat mijn probleem hun probleem wordt. Misschien had ik meer kunnen delen, maar nee ik denk dat ik een goede balans gevonden hebt. Praten met je ouders of een vriendin over dat je het leven niet meer ziet zitten, dat is erg lastig kan ik je verklappen. Dat trekken mensen zich natuurlijk persoonlijk aan. Jij wil dood, maar dat moeten wij oplossen! Daar gaat dat gevoel helemaal niet over.’

Lees het verhaal van Joyce

Marga

Vrouw

49 jaar

Je kunt je gevoelens van eenzaamheid verkleinen

‘Echt eenzaam ben ik niet meer. Ik heb weinig mensen, maar mijn zus kan ik bijvoorbeeld bellen of appen. Hier in de buurt ken ik iemand die soms even boodschappen voor me doet en dat scheelt zoveel. Een moeder van een vriendin van mij woont om de hoek, die zet dingen even buiten als ik in het buitenland zit. Elke dag is er wel even contact met iemand. Dat je gewoon even aandacht krijgt en dan is die eenzaamheid ook weg. Daar heb ik voor gezorgd. Ook dat mensen met mij contact opnemen en dat het niet altijd van mij uit komt. Dat er mensen om me heen staan dat heeft mij geholpen om de eenzaamheid niet meer te voelen. En als ik treurig ben, dan wil ik iemand even appen of wat dan ook. Maar ik kies ook soms om ergens heen te gaan, ook alleen. Ik wil dat en doe dat en ga niet wachten totdat een ander me meeneemt.’

Lees het verhaal van Marga

Dirk Jan

Man

43 jaar

Praten met een psycholoog kan helpen

‘Later heb ik een psycholoog gesproken. Ik heb wat sessies gehad om er weer bovenop te komen. EMDR-therapie. Daardoor kreeg ik rust in mijn hoofd. Ik kon de ellende die ik had meegemaakt een plek geven. Daarom kan ik er nu ook redelijk over praten. Dat is het enige dat ik aan hulp heb gekregen. Ik heb vier of vijf sessies gehad. Ik heb nu ook geen psychische problemen meer. Ik heb alleen soms die eenzaamheid en behoefte aan gezelligheid.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Harm

Man

68 jaar

De betrokkenheid van artsen kan je het gevoel geven dat je er nog toe doet

‘Ik ben drie maanden lang, na het overlijden van mijn vrouw, gebeld door mijn huisarts. Eerste maand, elke week. In de tweede maand, elke twee weken. Tot in het einde van de derde maand. Gesprekken die niet oppervlakkig waren. Niet van: Hoe voelt u zich vandaag? Maar: Hoe ben je bezig met het verwerken? Kan ik iets voor je betekenen? Zal ik je over een paar weken weer bellen? Ze was heel betrokken, waardoor ik me gesteund voelde. En ze namen er de tijd voor. Dat gaf me een goed gevoel. Het gaf me het gevoel dat ik er nog toe deed.’

Lees het verhaal van Harm

Leonie

Vrouw

50 jaar

Het is fijn als je je verhaal aan iemand kunt vertellen en dat diegene dat voor je opschrijft

‘Ik had behoefte aan iemand die eens een keer luisterde naar mijn verhaal. Zonder gelijk te zeggen: “Wat zal jij het zwaar gehad hebben”. Ik heb een keer mijn hele verhaal kunnen vertellen bij de GGZ, maar die mensen vertrouwde ik heel lang dus niet, dus daar is enige tijd, een jaar of 8, overheen gegaan. Het gaat ook over vertrouwen. Het is fijn als er iemand is die zegt: “Vertel”. En die alles oordeelloos opschrijft.’

Lees het verhaal van Leonie

Leonie

Vrouw

50 jaar

Een buddy voor jou als mens

‘Eenzaamheid is eigenlijk een soort verslaving. Je hebt een bepaald leven en daar ben je aan verslaafd. Dat leven moet anders. Dan kun je mensen wel uit de situatie halen, maar daar los je het probleem niet mee op. Als je naar zo’n eenzaamheidsclubje gaat en je komt de week erna niet, dan komt niemand je ophalen. Want eigen regie enzo. Het zou veel beter zijn als iemand je dan wel komt halen. Gewoon een maatje. Niet gelijk met het doel om je zo snel mogelijk de arbeidsmarkt op de krijgen. Niet een buddy voor je schulden! Nee, een buddy voor jou.’

Lees het verhaal van Leonie

Joyce

Vrouw

36 jaar

Als je iemand wilt helpen uit de eenzaamheid te komen, geef de ander dan de tijd

‘Een advies dat ik heb, is: nee, is niet altijd nee. De aanhouder wint. Als je er voor iemand bent, en je de ander de tijd laat nemen. Laat de ander weten dat je er bent en wees consequent. Zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Dat heb ik ook ervaren met de opbouwwerker die me elke week appte. Ze liet me niet alleen staan in het hele systeem.’

Lees het verhaal van Joyce

Marga

Vrouw

49 jaar

Als iemand die belangrijk voor je is overlijdt, kan dat ook gevoelens van eenzaamheid veroorzaken

Lees het verhaal van Marga

Gerard

Man

70 jaar

Het behouden van je relatie kan een motivatie zijn om aan je eenzaamheid en depressies te werken

‘Ik kan nu functioneren zoals ik wil functioneren. Omdat ik heb geleerd me open te stellen. Te zijn wie ik ben. Ik ben ook aandachtiger geworden voor mijn vrouw. Ik denk dat hulp van derden wel heel essentieel is om uit die eenzaamheid te komen. Toen ik terug naar mijn vrouw wilde, had ze een paar voorwaarden; ik moest stoppen met die andere vrouw en ik moest professionele hulp zoeken. En ik wilde graag terug. Dat is wel een omslagpunt geweest.’

Lees het verhaal van Gerard

Harm

Man

68 jaar

Je hebt steun uit je directe omgeving nodig, maar aan die mantelzorg zitten wel grenzen

‘In zijn algemeenheid kan de zorgvraag die er is, door niemand anders worden ingevuld dan door iemand uit je directe omgeving. Die moet het signaleren en vervolgens veel tijd steken in het invullen. Als je het nichtje van mijn vrouw zou interviewen, dan zou die je vertellen: ik zou het morgen weer doen, maar het heeft ook een keerzijde. Zij heeft wel degelijk problemen gehad door het feit dat ze teveel aandacht aan mij heeft besteed en haar eigen netwerk heeft laten versloffen. Dat kan niet voortduren. Het moet gekaderd worden.’

Lees het verhaal van Harm

Joyce

Vrouw

36 jaar

De ontmoeting met de ander, gezien worden door een ander, kan je leven veranderen

‘De ontmoeting die ik toen met de opbouwwerker had. Zij zag iets in mij, wat ik dacht verloren te zijn. Ik dacht dat ik het kwijt was geraakt; er voor een ander zijn. Ik dacht: Straks kan ik dat werk niet meer doen. Zij zat recht tegenover mij aan de tafel en zag de oude Joyce. Zij zei: “Ben je niet al klaar om te gaan werken?” Dat vond ik heel spannend, maar ik ben het wel gaan doen. Mede omdat ze me bijna elke week appte. Toen dacht ik: O, ze zitten soort van op mij te wachten. Toen dacht ik, nou kan ik het niet maken niets van me te laten horen. Die ander kan echt zoveel betekenen. Dat kan iets heel kleins zijn, dat kan ze buurtburgemeester van het dorp zijn, die zijn hand altijd opsteekt. Van gezien worden en erkend worden wie je bent, dat is heel waardevol.’

Lees het verhaal van Joyce

Wat zijn de moeilijkste momenten als je je eenzaam voelt?

Bekijk

Wat zijn de moeilijkste momenten als je je eenzaam voelt?

Dirk Jan

Man

43 jaar

Feestdagen zijn het moeilijkst, je kunt het best iets plannen om niet alleen te zitten

‘Ik kan er nu redelijk mee omgaan, maar er zijn wel dagen waarop ik denk: Ik kan beter wat gaan doen dan dat ik thuis ga zitten. Dan ga ik toch alleen piekeren. Ik ben nu al aan het kijken voor Kerst en Sinterklaas en Oud en nieuw, of ik niet ergens naar toe kan. Ik heb geen zin om weer die ellende te hebben.’

Lees het verhaal van Dirk Jan

Harm

Man

68 jaar

Als een partner wegvalt, kan de werkelijke eenzaamheid ontstaan

Lees het verhaal van Harm